Wyniki wyszukiwania

CMENTARZ KATOLICKI. HISTORIA INDEKS POCHOWANYCH WSPOMNIENIA I DOKUMENTY KAPLICA CMENTARNA POCZĄTKI CMENTARZA W 1802 roku, w pierwszych latach panowania rosyjskiego w Łucku, podjęto decyzję o likwidacji cmentarza katolickiego w pobliżu klasztoru Bernardynów (obecnie Soboru Trójcy Świętej). W 1805 roku nowym miejscem pochówku dla katolików z Łucka i okolicy stała się ziemia we wsi Jarowica, należąca do Łuckiego Kolegium Trynitarzy. Początkowo cmentarz katolicki w Jarowicy, a obecnie miejsce to jest lepiej znane mieszkańcom Łucka jako tzw. "Memoriał" miał wymiary 56 na 50 sążni, czyli około 120 na 107 metrów. Powstanie cmentarza nie było sprawą łatwą. Jak pokazują dokumenty, zarówno Kościół jako instytucja, jak i parafianie, dla których powstał ten cmentarz, przyczynili się do zakupu i uporządkowania terenu. Przeniesienie drewnianej kaplicy i części grobów ze zlikwidowanego cmentarza zajęło kilka lat. Za datę narodzin cmentarza katolickiego, jeśli wożna tak powiedzieć, uważa się dzień 2 sierpnia [nie wiadomo według którego kalendarza] 1805 r. , kiedy to biskup diecezji łucko-żytomierskiej Kasper Kazimierz Cieciszowski odprawił tu uroczyste nabożeństwo i dokonał oświęcenia miejsca. W 1807 r. cmentarz katolicki pojawia się po raz pierwszy na szczegółowym planie Łucka i okolic. Co ciekawe, już był zbudowany dom stróża, teren ogrodzono i obsadzono drzewami, a wokół było czyste pole. Być może w momencie przenoszenia pochówków już działał tu jakiś mały cmentarz. CMENTARZ NA PLANACH MIASTA Ze względu na znaczną odległość od granic miasta łucki cmentarz katolicki często nie jest ujęty w planach miejskich pierwszej połowy XIX wieku. A jeśli Jarowica i cmentarz są oznaczone, to niezbyt szczegółowo. Tak, na planie z 1837 r. cmentarz jest tylko prowizorycznie oznaczony krzyżami. W artykule "Łuck i jego starożytności" (ros. Луцк и его древности) opublikowanego w 1850 r. w „Dziennik Moskiewskiego towarzystwa historii i starożytności rosyjskich” (ros. Временник Московского общества истории и древностей российских) Persztejn Aleksiej podaje plan Łucka i jego okolic, m.in. z zaznaczonym cmentarzem katolickim. Znany od tamtych lat inny plan opublikowany w 1922 r. Adamem Wojniczem. Ciekawostką jest, że na cmentarzu zaznaczona jest kaplica, a obok cmentarza widnieje autorska adnotacja: „Cmentarz katolicki przeniesiony 1802 r. od Bernardynów”. W latach 60. XIX w. władze miejskie pracowały nad pierwszym generalnym planem Łucka, według którego miasto miało się rozwijać w kolejnych latach lub dziesięcioleciach. Zgodnie z tym planem, zatwierdzonym w 1869 r., miasto rozszerzało się na południe w kierunku wsi Jarowica, gdzie znajdował się nasz cmentarz. W tym samym czasie część gruntów, należących do mieszkańców wsi Jarowicy i Sekyrycze, dawny klasztor Brygidek, puste pola niczyje i teren wałów artyleryjskich przeszli w posiadanie departamentu wojskowego. CMENTARZ W KOŃCU XIX WIEKU Na północ od cmentarza w latach 1870-90 wybudowano kilka budynków dla potrzeb 43 Ochockiego Pułku Piechoty, a później także dla 11 Iziumskiego Pułku Husarskiego. Na południe od cmentarza odbywały się ćwiczenia wojskowe. Stąd miejsce, w którym wojsko umieszczało obozy, otrzymało nazwę „Na taboryszczi” (pol. Na obozach), od której pochodzi dzisiejsza ulica i nazwa osiedla. KAPLICA CMENTARNA W celu zastąpienia wspomnianej drewnianej kaplicy, w 1885 r. katolicy Łucka wystąpili o zatwierdzenie planu budowy nowej, murowanej. Oprócz samej kaplicy powstaje również dzwonnica oraz nowa brama główna i dwie boczne. Dzwonnica, podobnie jak brama, nie zachowała się do naszych dni. W 1948 r. kaplica cmentarna stała się jedynym kościołem parafialnym dla katolików w Łucku i okolicach. Przeniesiono tu rzeczy niezbędne do obrzędów kościelnych i zaczęto odprawiać nabożeństwa. PW 1960 roku władze sowieckie ostatecznie zlikwidowały katolicką gminę wyznaniową, a wraz z likwidacją znacjonalizowano i pozostały majątek. Tak w 1961 r. kaplica została przekazana Miejskiemu Zakładowi Aptekarskiemu, a później, po odbudowie Memoriału wiecznej chwały, miejskiemu zakładowi pogrzebowemu. Od tego czasu i do dziś kaplica cmentarna pełni funkcję domu żałobnego dla zmarłych różnych wyznań. Piwnica kaplicy, wykorzystywana przez pracowników Memoriału jako pomieszczenie gospodarcze. Z wystroju kaplicy do dziś nie zachowały się kuty balkon nad wejściem do piwnicy. Pilastry na elewacjach (poza główną) miały niegdyś otynkowane gzymsy. Już za naszych czasów, w latach 2000-2015, wokół głównego wejścia i bocznych wnęk, imitujących wejścia, rozebrano barokowe sztukaterie i zastąpiono je inną dekoracją. Wzrost liczby ludności miejskiej i zakaz rozbudowy sieci parafii katolickich spowodowały, że cmentarz szybko zapełnił się nowymi pochówkami. Pod koniec lat 90. XIX w. doszło do poważnego sporu o teren, w trakcie którego wyszło na jaw, że opiekunowie cmentarza regularnie go nielegalnie powiększali. Powierzchnia nekropolii w 1869 roku wynosiła 4660 m2, a według pomiarów z lat 1876, 1897 i 1897 wzrosła odpowiednio do 6614, 6887 i 7818 m2. Wojsko zażądało zwrotu swojej ziemi, na co katolicy powiedzieli, że nie powiększają cmentarza, a jedynie odgradzają pochówki samobójców, bo groby tych ostatnich są ciągle niszczone, a ziemia została nadana im przez miasto. Co prawda, władze Łucka zdystansowały się od tego tematu. W związku z tą sytuacją Generalny Gubernator zaproponował miastu wydzielić działkę pod założenie nowego cmentarza katolickiego, dekanat łucki poparł ten pomysł i poprosił o działkę o powierzchni 6400 m2, powołując się na fakt, że parafia liczy ok. 6000 parafian, z których co roku umiera blisko 200 osób. Władze miasta odpowiedziały jedynie, że nie mają możliwości zapewnić niezbędnej działki. Wspomniano, że podczas tych arbitralnych rozbudów zbudowano nowe ogrodzenie cmentarne (w nowych granicach), a stróż zbudował stodołę w pobliżu swego domu i założył ogródek warzywny. 10 20 30 40 50 60 70 80 90 100 110 120 130 140 150 160 170 180 1 90 200 210 220 230 240 250 260 1 9 40 1 930 1 920 1 910 1 900 1890 1880 1870 1860 1850 1840 1830 Histogram liczby aktów zgonu łuckiej parafii katolickiej Piotra i Pawła w latach 1833-1835, 1837, 1839-1858, 1865-1941 WOJNA ŚWIATOWA I OKRES MIĘDZYWOJENNY W czasie I wojny światowej Łuck znajdował się pod okupacją austriacką. Był to pozytywny czas dla łuckich katolików, gdyż udało im się w końcu uzyskać pozwolenie na powiększenie cmentarza. Również za wschodnim murem urządzono później niemiecki cmentarz wojskowy. Nieco później, po wojnie polsko-bolszewickiej, od strony południowej pochowano także polskich żołnierzy. Już w okresie, gdy Łuck był częścią II Rzeczypospolitej, przeniesiono z okolicznych pochówków polskich żołnierzy, postawiono nowe krzyże i utworzono tu sektor dla wojska. Cmentarz cywilny jest rozbudowany na wschód od sektorów wojskowych, dzieląc się tym samym na cmentarz na Stary, Nowy i Wojskowy. Wraz z rozwojem miasta w okresie międzywojennym cmentarz katolicki wszedł w granice miasta. Na okolicznych terenach powstają kolonia urzędnicza, oficerska i lotnicza, zbudowano miejski stadion, gimnazjum, lotnisko itp. Wzrost liczby ludności Łucka oraz okolicznych wsi i kolonii znajduje odzwierciedlenie również w obszarze cmentarza zajmowanym przez pochówki. Tak więc w latach 1920-1939 tylko cywilnych pochowano około 4000 osób. DRUGA WOJNA ŚWIATOWA Wraz z początkiem wojny zwiększyła się również liczba pochowanych na cmentarzu osób ze względu na pochówki żołnierzy WP, w szczególności lotników. Władze sowieckie, które we wrześniu 1939 r. okupowały Łuck, podjęły dość dotkliwy temat cmentarzy miejskich. Pod koniec 1940 r. łączna powierzchnia łuckich cmentarzy wynosiła 16,32 ha, z czego tylko 4,67 ha było wolnych pod nowe pochówki. Jeśli chodzi o cmentarz czysto katolicki, jego powierzchnia wynosiła 5,1665 ha, z czego około 2 ha było wolnych. Fragment zdjęcia lotniczego, 1944 r LATA POWOJENNE Już w czasie ofensywy wojsk radzieckich na początku 1944 r. na cmentarzu zaczęto chować żołnierzy radzieckich, a sam cmentarz przekształcono w cmentarz ogólnomiejski. W wyniku repatriacji liczba Polaków-katolików w Łucku znacznie się zmniejszyła, co doprowadziło do częściowego stopniowego spadku liczby pochówków na cmentarzu. Po prostu nie było nikogo, kto by zaopiekował się grobami. Miejscowe dzieci bawiły się w tym miejscu, zakochane pary tu spędzali czas, uliczni przestępcy i alkoholicy chowali do grobów różne rzeczy, kibice w przerwie meczów z piłki nożnej załatwiali tu swoje potrzeby... Burza w latach 60-tych spowodowała duże zniszczenia w mieście, w tym na cmentarzu, połamała wiele drzew, które uszkodzili wielu pomników. 28 lutego 1975 r., w celu doprowadzenia cmentarza do należnego stanu, komitet wykonawczy Rady Miejskiej w Łucku zezwolił zakładowi pogrzebowemu na usunięcie zniszczonych nagrobków, które mają więcej niż 30 lat i którymi nie opiekują się krewni. S. Tkaczow przy jednym z pomników w czasie likwidacji cmentarza 15 stycznia 1976 r. podjęto decyzję o budowie Memoriału Wiecznej Chwały w miejscu masowych grobów żołnierzy radzieckich. Miejskie biuro pogrzebowe musiało zająć się rozbiórką nagrobków, o które nie zadbano oraz, według wniosków bliskich, przeprowadzić pochówki na inne cmentarze. Decyzja ta została ogłoszona przez radio, jednak, ze względu na bardzo krótki czas pomiędzy tą decyzją a zakończeniem Memoriału, tylko niewielka liczba grobów została przeniesiona na cmentarz miejski we wsi Garadża. Wiele nagrobków zostało zniszczonych, niektóre zostały skradzione i ponownie wykorzystane do innych pochówków. Kości pochowanych tu katolików wciąż leżą w ziemi. Obecnie na terenie dawnego cmentarza udało się odnaleźć kilka starych nagrobków.

„Krótkiego, ale przemyślanego spaceru po cmentarzu wystarczy, aby nauczyć nas więcej niż cała filozofia świata w ciągu całego życia”. Giannis Delimitsos Якір 1 CMENTARZ KATOLICKI. Zlikwidowany w 1976 r. cmentarz katolicki, na którym ponad półtora wieku chowano miejscowych katolików CZYTAJ INDEKS Analizujemy różne źródła w celu ustalenia nazwisk pochowanych na terenie znajdujących tu cmentarzy i memoriałów 2984 Osób już wpisano do bazy. Wśród nich katolicy, żołnierze i inni Miłość i groby w 1922 roku Cmentarz katolicki 15 lut 2023 Memoriał wiecznej chwały na zdjęciach z lat 80 Spomnienia i wywiady 15 lut 2023 Wspomnienia: Chrzest oraz gry na cmentarzu Cmentarz katolicki 15 lut 2023 Łucka poezja o cmentarzu Cmentarz katolicki 15 lut 2023

MEMORIAŁ RADZIECKI. INDEKS POCHOWANYCH HISTORIA MEMORIAŁU Na początku 1944 r., w czasie ofensywy Łucka przez wojsko radzieckie, na cmentarzu zaczęto chować żołnierzy radzieckich. Na ogół ich groby były rozsiane po całym mieście i jego okolicach. Po wojnie pierwsze masowe groby urządzono we wschodniej części cmentarza katolickiego. Proces przeniesienia pochowań przebiegał dość słabo, a same groby zaczęły zarastać. Mieszczanie nie byli jeszcze tak obeznani ideowo, jak chciały to władze sowieckie. Później jednak zajęli się tym miejscem, postawiono pomnik żołnierza radzieckiego, płomień wieczny, groby przeniesiono i uszlachetniono, czyli powstał pierwszy Memoriał poświęcony żołnierzom radzieckim. Tymczasem cmentarz katolicki, we wschodniej części którego znajdowały się te pochówki, został przekształcony w zwykły cmentarz miejski. Przy Memoriału. 1960 Pierwszy Memoriał radziecki w Łucku

Index - Żółnierze polscy Index - Żółnierze radzieccy INDEX POCHOWANYCH KATOLIKÓW Spis pochowanych katolików sporządzono na podstawie metryk z XIX i XX wieku. Niestety nie wszystkie księgi metrykalne zachowały się do dziś. Nasz zespół najpierw indeksuje akta, a następnie umieszczamy je w serwisie. Gotowe lata są zaznaczone na zielony kolor . 1802 1803 1804 1805 1806 1807 1808 1809 1810 1811 1812 1813 1814 1815 1816 1817 1818 1819 1820 1821 1822 1823 1824 1825 1826 1827 1828 1829 1830 1831 1832 1833 1834 1835 1836 1837 1838 1839 1840 1841 1842 1843 1844 1845 1846 1847 1848 1849 1850 1851 1852 1853 1854 1855 1856 1857 1858 1859 1860 1861 1862 1863 1864 1865 1866 1867 1868 1869 1870 1871 1872 1873 1874 1875 1876 1877 1878 1879 1880 1881 1882 1883 1884 1885 1886 1887 1888 1889 1890 1891 1892 1893 1894 1895 1896 1897 1898 1899 1900 1901 1902 1903 1904 1905 1906 1907 1908 1909 1910 1911 1912 1913 1914 1915 1916 1917 1918 1919 1920 1921 1922 1923 1924 1925 1926 1927 1928 1929 1930 1931 1932 1933 1934 1935 1936 1937 1938 1939 1940 1941 1942

HISTORIA INDEKS POCHOWANYCH POLSKIE WOJSKOWY CMENTARZ. WSPOMNIENIA I DOKUMENTY HISTORIA POLSKIEGO CMENTARZA WOJSKOWEGO Informacje o sektorze wojskowym na cmentarzu katolickim pochodzą z 1919 roku. Umieszczono go w południowej części cmentarza i początkowo chowano tam żołnierzy nowo sformowanej armii polskiej, zarówno w mogiłach indywidualnych, jak i masowych. Oprócz wojskowych, w okresie pierwszego istnienia tej części cmentarza katolickiego, pochowano tu część ludności cywilnej, a także więźniów. Po ostatecznym wcieleniu Wołynia do II Rzeczypospolitej poszczególne polskie pochówki wojskowe przeniesiono z okolic na ten cmentarz, postawiono nowe krzyże i powstał pełnoprawny cmentarz wojskowy. Procesja na cmentarzu wojskowym w czasie wizyty Józefa Piłsudskiego. 16.10.1922 Cmentarz odgrywał ważną rolę w propagandzie państwowej nowopowstałego państwa oraz edukacji młodego pokolenia. Warto przytoczyć wpis w kronice klasowej jednej z łuckich szkół z dnia 1 listopada 1933 r.: "Polska obchodzi święto ku czci poległych żołnierzy w obronie Ojczyzny. Nasza szkoła wzięła też czynny udział w żałobnym pochodzie na cmentarz gdzie składaliśmy wianki. — pisał Biźi ". Cmentarz wojskowy Najnowsze pochówki wojskowych na cmentarzu datowane wrześniem 1939 r., kiedy wielu żołnierzy zginęło w wyniku bombardowania Łucka przez wojska niemieckie. Cmentarz został ostatecznie zniszczony w związku z budową Memoriału Wiecznej Chwały. INDEKS POCHOWANYCH Imię Imię Narodziny Śmierć Dodatkowe informacje Antoniewski Leonard 1909 07.09.1939 kprl., piłot Brzeziński Wojciech - 09.06.1919 strz., 11 komp. 2 p.strz.p., pl. Czapka Józef - 06.1919 strz., 11 komp. 2 p.strz.p., pl. Czarnecki Adolf - 09.06.1919 kpr., 11 komp. 2 p.strz.p., pl. Domagała Józef - 09.06.1919 kpr., 11 komp. 2 p.strz.p., pl. Dziczek Adam - 06.1919 kpr., 11 komp. 2 p.strz.p., pl. Gawiński Konstanty - 09.06.1919 sierż., 9 komp. 2 p.strz.p., pl. Gieradkiewicz Władysław - 06.1919 strz., 9 komp. 2 p.strz.p., pl. Grodzki Jan / Wincenty - 09.06.1919 strz., 9 komp. 2 p.strz.p., pl. Gąsiorowski Karol - 10.09.1939 kprl., mechanik Kamiński Jan - 09.06.1919 strz., 9 komp. 2 p.strz.p., pl. Kasprzak Feliks - 10.06.1919 kpr., 3 komp. 2 p.strz.p., pl. Kosiec Karol - - - Kosior Andrzej - 09.06.1919 strz., 11 komp. 2 p.strz.p., pl. Mandelke Bernard 1910 15.09.1939 kprl., mechanik Motyliński / Miliński Wincenty - 09.06.1919 strz., 11 komp. 2 p.strz.p., pl. Myśliwiec Bronisław 1898 10.09.1939 st.sierż. Nałęcz Wincenty 24.01.1907 09.1939 por., pilot Niemiec Józef - 09.06.1919 strz.[sierż.], 9 komp. 2 p.strz.p., pl. Ochocki Tadeusz - 10.09.1939 sierż., strz. Piaszczyński / Pieściński Andrzej - 09.06.1919 strz., 3 komp. 2 p.strz.p., zm.r. Pupek Aleksander - 06.1919 strz., 11 komp. 2 p.strz.p., pl. Roztropowicz / Rostroporowicz Henryk Hannibal 19.01.1892 16.05.1919 plut.[uł.], 1 p.uł., pl. Siwek Stefan - 10.09.1939 sierż., strz. Steckiewicz Witold ? - - - Sznajder Aleksander - 10.09.1939 sierż., strz. Trojan Marcin - 09.06.1919 strz., 11 komp. 2 p.strz.p., pl. Walerczak Józef - 28.07.1921 sap., 1 p. sap. kol. Wilk Walenty - - - Wiśniewski Izydor - - - Łata Franciszek - 06.1919 kpr., 11 komp. 2 p.strz.p., pl. Śnieżyński Piotr - 09.06.1919 strz., 9 komp. 2 p.strz.p., pl. Żmija Jan - 09.06.1919 strz., 10 komp. 2 p.strz.p., pl.

NIEMIECKI CMENTARZ WOJSKOWY. HISTORIA CMENTARZA Pierwsze pochówki żołnierzy niemieckich za wschodnim murem łuckiego cmentarza katolickiego miały miejsce prawdopodobnie w czerwcu 1941 roku. O istnieniu tego cmentarza dowiadujemy się z dokumentów archiwalnych z czasów niemieckiej okupacji miasta. Wówczas rada miejska zwróciła się do parafii katolickiej w Łucku z prośbą o uporządkowanie grobów żołnierzy niemieckich, zasadzenie kwiatów i objęcie ich stałą opieką. Liczba osób pochowanych w tym miejscu, ich imiona, a także ich los w okresie sowieckim pozostają nieznane.

Index - Katoliccy 1850-1859 Nazwisko Imię Wiek / Data urodzenia Data zgonu Arnold Jan 1 28.02.1851 Arnold Paweł 3 m. 28.03.1851 Atkoszewski Kajetan 4 26.02.1850 Bielecka Kamila 0,5 23.10.1851 Bielińska Józefa 17 04.01.1851 Bieniewska Wiktoria 60 06.02.1851 Bieszkin Rozalia 15 23.07.1850 Bilczewski Hilary 2 12.05.1851 Bilska Marianna 68 21.01.1851 Bindarowska Wiktoria 1 22.08.1851 Braniewski Feliks 45 23.01.1851 Butyński Jan 29 13.02.1850 Bystrzyna Anna 84 28.01.1850 Błędowska Anastazja 64 11.01.1851 Chiżewska Anna 1 11.08.1851 Chmielowska Katarzyna 65 31.08.1851 Chocińki Stanisław 54 13.10.1851 Chłopecki Jan 70 12.03.1850 Czajkowska Katarzyna 40 28.08.1850 Czebeja Marcin 65 18.07.1851 Diaczenko Petronela 58 03.04.1851 Domański Lucjan 3 21.01.1851 Dąbrowski Marcin 76 24.04.1850 Dąbrowski Bazyli 63 07.01.1851 Fedorowicz Jakub 80 29.11.1850 Foss Franc 42 08.09.1851 Frezenta Helena 40 05.01.1851 Gabrycht Franciszka 6 22.11.1850 Gilewski Ignacy 52 02.02.1851 Giżewski Stanisław 35 31.01.1851 Gobjata Wincenty 65 22.09.1850 Golsztejn Tekla 58 21.07.1851 Gołębiowska Marianna 60 21.02.1851 Granowska Marianna 45 27.03.1850 Grochowski Józef 70 26.10.1851 Grodzki Stanisław 5 10.02.1851 Grzelczyk Grzegorz 28 24.10.1851 Gładkowska Leontyna 6 19.03.1850 Gładkowska Petronela 4 29.11.1850 Głogocki Józef 30 10.05.1850 Haczewski Andrzej 82 24.03.1850 Hulewicz Julia 73 21.07.1850 Ilnicki Antoni 0,5 29.05.1851 Iwiński Kajetan 58 26.03.1851 Jakubowska Zofia 30 30.12.1851 Jakubowski Marian 1,5 08.09.1851 Jarocka Barbara 2 25.10.1851 Jasiukiewicz Kunegunda 22 08.02.1851 Kadłubowski Jan 46 09.07.1850 Kaliszewska Aniela 2 27.04.1850 Kasowicz Agata 58 19.12.1850 Kasperski Adam 50 14.06.1850 Kaszycka Zofia 60 03.04.1850 Kałusowska Hipolita 57 05.07.1850 Kochanowski Jan 1 m. 27.10.1851 Konaszewicz Helena 55 09.07.1850 Kopczyńska Anna 60 21.03.1850 Kopp Wincenty 50 4.11.1851 Korzeniowski Gerard 32 13.10.1851 Kostrubska Anna 3 26.08.1851 Kowalewski Jan 59 27.04.1850 Krupczyński Józef 45 20.07.1851 Kucznierewicz Łucja 68 04.04.1850 Kuderewicz Anna 28 19.09.1850 Laskowska Salomea 50 20.12.1850 Laskowski Augustyn 40 11.11.1850 Lemiszewska Balbina 19 16.06.1851 Leszczyńska Marianna 55 25.01.1850 Lewandowska Waleria 2 01.06.1850 Lipiński Karol Apolinary 22 10.04.1851 Magierowska Anastazja 66 01.01.1851 Malinowski Kasper 1 26.08.1850 Martynowicz Bazyli 49 14.01.1851 Massalska Julia 2,5 m. 27.08.1851 Michaluk Paulina 6 06.03.1850 Michniewicz Karolina 50 08.01.1851 Mitnińska (?) Zofia 75 31.08.1850 Mohylewski Franciszek 45267 9.10.1850 NN Marianna 45 10.05.1851 Oniesiej Jan 9 m. 17.07.1851 Ostrowska Anna 70 6.11.1851 Piasecka Aniela 73 21.12.1850 Pieniążek Józef Alfred 8 m. 01.05.1851 Pilecki Antoni 42 21.04.1850 Piotrowski Aleksander 26 20.08.1850 Pióro Marianna 20 09.03.1851 Popasiuk Anastazja 50 25.09.1850 Poznakowski Paweł 52 14.06.1850 Pozniakowski Jan 60 5.11.1851 Pozniakowski Jan 2 13.01.1851 Prokopowicz Andrzej 57 01.04.1851 Racińska Apolonia 48 26.02.1850 Romanowski Józef 13 27.05.1851 Rossoński Stanisław 41 1.11.1850 Rowiński Marcin 80 2.11.1851 Rownawski Józef 1,5 21.08.1851 Rudecki Eliasz 50 12.03.1850 Rybczyńska Anna 1,5 11.12.1850 Sarnicki Adam 41 04.09.1851 Sinkiewicz Petronela 4 21.01.1851 Skalarewicz Jan 9 07.06.1851 Skowroński Stanisław 82 14.04.1850 Sokołowski Wacław 75 8.12.1851 Soszyńska Eugenia 1 31.08.1850 Stakirońska Tekla 30 02.08.1850 Starczewska Maria 48 06.01.1850 Stecki Ludwik 56 26.08.1851 Suchodolska Antonina 1,5 11.04.1851 Sucholewicz Daniel 24 6.11.1851 Szewczuk Magdalena 55 27.03.1850 Szwitek Jan 43 15.03.1850 Szymonowicz Teodora 70 06.04.1851 Słowikowski Michał 5 31.08.1851 Teodorowicz Anna 1,5 30.05.1851 Teresowska Julianna 57 9.10.1851 Terlecka Ankieta 36 23.04.1850 Toński Józef 3 m. 12.05.1851 Trembicka Eleonora 42 28.02.1851 Truszkiewicz Klementy 78 23.09.1850 Trębicki Stefan 38 18.01.1850 Wajner Jan 42 17.07.1851 Wasilkowska Katarzyna 46 15.12.1850 Wasilkowska Katarzyna 21 18.01.1851 Wasilkowski Kajetan 48 31.08.1850 Wereszczyńska Ewa 80 06.04.1850 Wierzbicka Honorata 38 13.10.1850 Wilk Michał 38 23.02.1850 Wiszniakowski Wincenty 28 13.03.1850 Więckowska Anastazja 40 28.02.1850 Więckowska Marianna Klementyna 1 13.04.1851 Więckowski Ignacy 46 09.06.1850 Wojciechowski Fortunat 35 22.09.1851 Wojnarowska Katarzyna 67 07.03.1851 Wolska Julia 40 09.02.1851 Zabłocka Marianna 50 23.10.1851 Zadernowska Elodia 1 31.01.1851 Zarzycka 28 04.08.1850 Zawadzki Wojciech 59 18.07.1851 Zawadzki Konstanty 50 11.02.1851 Łaskarzewska Domicela 17 9.12.1851 Łobodziński 50 02.08.1850 Łowiecka Emilia 14 28.02.1850 Śliwiński Jan 37 1.10.1850

RADZIECKI MEMORIAŁ. HISTORIA MIEJSCA PAMIĘCI Na początku 1944 r., w czasie ofensywy wojsk radzieckich, na cmentarzu zaczęto chować żołnierzy radzieckich. Na ogół ich groby były rozsiane po całym mieście i jego okolicach. Po wojnie pierwsze masowe groby urządzono we wschodniej części cmentarza. Proces ponownego pochówku przebiegał dość słabo, a same groby zaczęły zarastać. Mieszczanie nie byli jeszcze tak obeznani ideologicznie, jak chciały władze sowieckie. Później jednak miejsce to zajęto, postawiono pomnik żołnierza radzieckiego, płomień wieczny, groby przeniesiono i uszlachetniono, czyli powstał pierwszy Pomnik poświęcony żołnierzom radzieckim. Tymczasem cmentarz katolicki, we wschodniej części którego znajdowały się te pochówki, został przekształcony w zwykły cmentarz miejski, znoszący jego element religijny. Przy Miejscu Pamięci. 1960 Pierwszy sowiecki pomnik w Łucku na archiwalnym filmie

INDEKS POCHOWANYCH Imię Imię Narodziny Śmierć Ranga Nazwisko Абрамович Николай Васильевич - 10.05.1944 рядовой Аверин Василий Сергеевич - 01.05.1944 рядовой Аверьянов Владимир Константинович - 15.03.1944 сержант Авраменко Тимофей Яковлевич - 20.08.1944 гв.рядовой Австысян Леник - - 02.04.1944 рядовой Автухов Василий Никифорович - 12.03.1945 рядовой Аганесян Ашот Александрович - 04.03.1944 ст.лейтенант Агапов Иван Андреевич - 04.01.1945 рядовой Аданьев Яков Васильевич 1911 13.04.1944 гв.рядовой Адлахов Василий Иванович 1922 16.06.1944 рядовой Адюков Сергей Иванович 1922 13.04.1944 рядовой Айдин Александр Клавдиевич 1921 15.03.1944 сержант Айтахалнев Нурке - - 26.02.1944 гв.рядовой Акимов Анатолий Петрович 1923 27.05.1944 лейтенант Аленин Алексей Дмитриевич - 28.08.1944 рядовой Алипов Иван Харитонович - 18.03.1944 рядовой Альбов Абрам - - 29.02.1944 ст.сержант Альперович Д. Б. - 1944 гв.майор Амброшко Иван Харитонович - 18.03.1944 рядовой Ананьев Сергей Александрович - 05.02.1944 мл.сержант Андрейчук Павел Степанович - 28.02.1944 рядовой Андронов Андрей Ильич - 11.04.1944 рядовой Андросов Александр Сергеевич - 28.02.1944 гв.рядовой Антощук Василий Михайлович 1902 10.05.1944 рядовой Антипов - - - 1944 ст.сержант Антоненко Дмитрий Николаевич - 15.03.1944 сержант Асира Антон - - 16.03.1944 рядовой Асташев Иван Васильевич - 20.03.1944 рядовой Атаманчук Степан Николаевич 1912 20.03.1944 рядовой Аушев Иван Тихонович - 05.05.1944 рядовой Ашихлин Николай Алексеевич - 31.07.1944 сержант Бабаев А. - - 21.04.1944 рядовой Бабарин Степан Ефимович - 18.03.1944 рядовой Бабашко Демьян Миронович 1906 10.05.1944 рядовой Базанов Александр Илларионович - 26.02.1944 рядовой Баймов Архип Николаевич - 28.02.1944 рядовой Баканов Степан Трофимович 1904 22.12.1941 рядовой Баклан Петр Андреевич - 05.08.1944 ст.лейтенант Балыбердин Исаак Васильевич 1907 19.04.1944 гв.мл.сержант Барабуха Николай Иванович - 26.04.1944 рядовой Баранников Александр Павлович - 03.09.1944 сержант Барановский Яков Иванович - 20.03.1944 рядовой Баранцев Михаил Егорович 1905 24.08.1944 рядовой Бариев Акрем Мухлинович - 03.03.1944 сержант Барсук Степан Михайлович - 03.03.1944 рядовой Батыгин Иван Терентьевич 1905 08.06.1944 Герой СССР, генерал-майор Бахарев Павел Федорович - 23.03.1944 рядовой Башев Василий Яковлевич 1908 25.02.1944 рядовой Безштанько Василий Иванович - 24.02.1944 гв.капитан Белан Трофим Савельевич - 25.02.1944 гв.капитан 18 Podstrona 1

MEMORIAŁ WIECZNY CHWAŁY INDEKS POCHOWANYCH PAMIĘTNIKI GALERIA ZDJĘĆ HISTORIA HISTORIA POWSTANIA I WYGLĄDU 15 stycznia 1976 r. podjęto decyzję o budowie Memoriału Wiecznej Chwały w miejscu masowych grobów żołnierzy radzieckich. Służby miejskie przy pomocy studentów zaangażowały się w likwidację dawnego cmentarza katolickiego. 29 października 1977 r., dla uczczenia 60. rocznicy Rewolucji Październikowej, w Łucku otwarto Memoriał Wiecznej Chwały. W otwarciu wzięli udział urzędnicy państwowi z Kijowa, lokalne radni obwodowe i miejskie, goście z Polski, autorzy projektu Wroński i Gniezdiłow, żołnierze łuckiego garnizonu i setki ludzi. Wieczny Płomień został specjalnie przywieziony z twierdzy w Brześciu (Białoruś) przez Bohatera ZSRR Zacepę. Wszystko odbywało się w duchu tamtych czasów, przy pochwałach dla wojska i partii, przy głośnych przemówieniach o pamięci, z żołnierskimi melodiami i hymnem ZSRR. Aby poczuć duch tamtych czasów, najlepiej przejrzeć kalendarium z dnia otwarcia: Memoriał Wiecznej Chwały był niemal regularnym czworobokiem o powierzchni 7500 m2, co pozwalało pomieścić jednocześnie nawet kilka tysięcy zwiedzających. Centralne wejście do Memoriału znajduje się od strony północnej, obramowane dwoma pylonami. Po lewej stronie znajduje się rok „1941”, a po prawej „1945”. Obok duży prostokątny klomb, na którym przez całe lato kwitły czerwone róże podarowane przez polskich komunistów. W centrum Memoriału znajduje się 40-metrowy obelisk, który widać z wielu punktów miasta. Do licowania użyto płyt z czarnego polerowanego granitu. Na górze złożono dwumetrowy, pokryty złotem order „Zwycięstwa”. Przed obeliskiem na cokole znajduje się 9-metrowa rzeźba z brązu przedstawiająca Chwałę, w której w lewej ręce znajduje się gałązka laurowa, a prawa ręka skierowana w górę. Nieco niżej jest Wieczny Płomień. Na bocznych ścianach podstawy obelisku znajdują się dwie płaskorzeźby: „Wyzwoliciele Łucka” i „Mściciele ludu”. Wokół placu ze stelą na płytach umieszczone są nazwy sowieckich frontów, armii, korpusów, dywizji, oddziałów granicznych, partyzanckich, które znajdowały się na Wołyniu w 1941 r., w czasie niemieckiego ataku na ZSRR, oraz te, które atakowali wojska niemieckie na Wołyniu w 1944 roku. Якір 1 Od obelisku jedna z alejek prowadzi do centralnej masowej mogiły. W tym miejscu stał kiedyś pierwszy sowiecki memoriał. Zwykli żołnierze wymieniani są z imienia, a bohaterowie ZSRR mają swoje osobne tablice, wśród nich: Tarasow, Koniakin, Komok, Putincew, Trunkin, Morozow, Stolarczuk, Senator. W środku tego masowego grobu znajduje się rzeźba rannego żołnierza. Po zachodniej stronie Miejsca Pamięci, gdzie znajdowały się najstarsze katolickie pochówki, znajduje się ściana żałobna z tablicami wsi zniszczonych w czasie wojny. Uwagę zwraca płaskorzeźba „Klątwa faszyzmu”. Około 300 grobów pozostawiono w północno-wschodniej części Memoriału, w pobliżu masowych grobów. Tu pochowani żołnierze radzieccy, którzy zginęli po wojnie, ich rodziny, a także niektórze cywili. Wykonano dla nich pomniki tego samego typu. Część tych grobów symboliczna i niema pod nimi ciał. Do początku lat 2000-tych Memoriał wiecznej chwały był w prawie takiej samej formie, w jakiej został zaprojektowany i zbudowany w 1977 roku.

Inni Nazwisko Imię Wiek / Data urodzenia Data zgonu

Index - Katoliccy 1840-1849 Nazwisko Imię Wiek / Data urodzenia Data zgonu Albin 0,5 27.06.1845 - Abramowicz Onufry 64 14.03.1840 Adamowicz Katarzyna 52 28.09.1841 Baczewski Onufry 75 29.10.1846 Baczewski Józef 2 05.05.1848 Baczyński Wincenty 10 m. 21.01.1842 Bajkowska Marianna 8 h 15.01.1842 Bajkowski Julian 1 23.03.1843 Barański Jakub 65 07.08.1845 Bartłomiejew Ignacy 25 26.05.1848 Bazylewski Jan 80 02.01.1841 Bańkowska Marianna 80 16.07.1841 Bednarski Wojciech 84 08.06.1846 Benedyczuk Teresa 60 29.05.1840 Benedyszuk Jan 48 01.01.1846 Bera Piotr 17 13.09.1842 Berezowska Magdalena 1 19.05.1841 Bernacki Jan 30 07.02.1845 Bielawski Antoni 5 21.09.1840 Bielecka Anna 40 06.04.1840 Bielecka Marianna 40 08.03.1841 Bielecki Władysław 0,5 14.01.1845 Bieliński Stefan 51 02.01.1848 Bilińska Anna 50 09.03.1841 Bodiakowicz Marianna 62 29.04.1848 Bogdaszewska Petronela 45 01.03.1846 Bogucki Józef 7 16.02.1841 Boratyński Robert 33 05.09.1846 Borensenko Matrona 35 29.01.1840 Borysiuk Michał 3 m. 02.06.1840 Bończa Skarzyńska Teresa 84 16.02.1846 Bradajewska Waleria 54 17.02.1849 Brzozowska Marcjanna 2 tyg. 23.11.1846 Brzozowska Honorata 14 09.07.1845 Brzozowski Piotr 80 7.11.1845 Bulichowska Antonina 30 06.03.1842 Bętkowski Franciszek 42 22.02.1846 Chociński Stanisław 6 14.01.1842 Choraczkowa Anna 16 10.05.1840 Chołdakowski Jan 4 13.09.1846 Ciechański Ambroży 26 20.02.1846 Cielecki Jan 1 03.01.1840 Cieliński Jan 16 9.10.1842 Corn Karolina 6 11.05.1846 Czerwińska Rozalia 42 01.05.1840 Dargiewicz Stanisław 70 20.02.1849 Daszkiewicz Grzegorz 80 04.09.1846 Dobrowolska Marianna 52 22.02.1840 Dobrowolska Ewelina 8 m. 09.04.1841 Domański Jan 9.11.1846 Dombrowska Marianna 55 23.11.1846 Dombrowski Piotr 12 28.07.1846 Dombrowski Aleksander 10 27.11.1846 Donecki Piotr 21 29.12.1846 Drohoż Michał 09.09.1840 Duchnowski Ksawery 13.04.1840 Dąbrycz Józef 43 13.02.1846 Ejsmont Marianna 45 21.03.1843 Engler Lucia 6 m. 04.08.1842 Faszczewska Cecylia 39 30.12.1841 Fedorowicz Stanisław 92 05.02.1840 Fedorowicz Tekla 50 30.10.1845 Folfoszyński Józef 79 26.02.1845 Forzejewicz Aleksander 70 20.02.1846 Gajewska Cecylia 89 27.08.1846 Gieryk Benedykt 75 11.01.1841 Grabowski Kazimierz 45 19.05.1848 Gradowska Katarzyna 35 8.11.1841 Groncki Adam 06.02.1840 Gronowski Feliks 48 2.12.1846 Grotkowska Magdalena 1 12.01.1848 Grzeszczuk Stefan 56 25.12.1842 Grzybowska Marianna 30 05.08.1842 Grzybowski Konstanty 3 05.04.1842 Grzybowski Józef 1,5 26.09.1842 Grzybowski Florian 0,5 08.02.1845 Grzędowska Leonora 2 04.01.1843 Gukler Dominik 58 13.06.1848 Gutowska Scholastyka 56 29.12.1841 Górska Aniela 10 25.03.1840 Górski Franciszek 70 15.03.1848 Gągalski Fortunat 1,5 01.08.1841 Gładkowska Aleksandra 4 09.04.1846 Głatkowska Agnieszka 45 08.03.1845 Głatkowski Piotr 3 29.07.1845 Głatkowski Józef 3 10.04.1846 Głowacki Jan 37 29.04.1846 Głębocka Katarzyna 40 03.08.1840 Habrycht Marianna 0,5 21.12.1845 Hebell Filipina 0,5 08.07.1846 Herman Katarzyna 30 28.01.1842 Herman Karol 42 01.01.1848 Herman Aleksandra 26 28.02.1846 Holsztyn Karol 44 08.04.1845 Hortym Teresa 56 23.01.1848 Hulanicki Ignacy 43 26.08.1846 Hulanicki Ludwik 9 16.02.1840 Hulewicz Anna 46 28.08.1846 Hurynowicz Antoni 72 06.01.1846 Iliona Antonina 39 08.03.1849 Ilińska Aleksandra 85 18.02.1846 Jabłońska Anna 40 01.03.1842 Jachimow Leon 15 13.04.1846 Jakowlew Marianna 3 28.04.1841 Jakubowska Marianna 46 20.04.1842 Jakubowski Walery 6 22.02.1846 Janiszewska Karolina 19 12.03.1841 Janiszewski Antoni 3 m. 05.08.1841 Jankowski Józef 45 23.03.1849 Janoska Apolonia 5 18.12.1846 Jasińska Antonina 15 24.08.1840 Jaskulski Wincenty 40 03.02.1849 Jaskulski Tomasz 78 15.11.1840 Jaworska Marianna 15 01.06.1842 Jaworska Marianna 12 10.12.1846 Jazdowski Klemens 42 10.02.1848 Jaźwińska Anastazja 70 2.10.1842 Juchniewicz Józef 4 31.10.1842 Juchniewicz Magdalena 4 30.01.1840 Judycka Marianna 46 22.01.1848 Jurek Ewa 56 19.01.1846 Jurkowski Konstanty 1,5 17.04.1841 Kadzupska Domicella 40 02.01.1841 Kaimowska Magdalena 58 19.09.1840 Kamińska Marianna 57 10.01.1841 Kamińska Anna 23 13.01.1848 Kaniewski Józef 42 27.08.1845 Karaszewicz Antoni 5 m. 26.10.1842 Karaszewicz Zofia 31.01.1846 Kawecka Teofila 44 20.07.1842 Kirecka Methilda 8 20.11.1840 Kirecka Marianna 71 12.11.1846 Kirecki Maciej 63 3.10.1846 Klanowska Olga 0,5 03.03.1846 Kobylańska Marianna 98 30.04.1843 Kobylański Józef 19 07.08.1842 Komarnicka Ludwika 64 16.05.1841 Koncewicz Jan 46 30.09.1840 Konopacka Aleksandra 18 12.08.1845 Konstantynowicz Bonifacy 38 10.04.1848 Kopczyńska Katarzyna 80 23.08.1841 Kopiej Piotr 1 17.03.1846 Kopiej Teofila 1 04.05.1843 Kopp Anastazja 7 12.04.1848 Koprowski Franciszek 60 4.11.1846 Korablewska Konstancja 60 20.02.1840 Korbut Aniela 60 04.09.1841 Korczyńska Marianna 74 30.07.1841 Korzeniowska Aniela 2 04.06.1842 Korzeniowski Erazm 69 10.06.1842 Kossakowska Elżbieta 74 7.12.1846 Kowaleski Piotr 1 05.07.1845 Kowalewska Paulina 34 17.02.1849 Kowalewska Jozafata 17 14.01.1849 Kowalska Antonina 1 02.02.1848 Kowalska Marianna 6 m. 1.10.1842 Kowalski Edward 2 25.05.1842 Kowalski Wojciech 76 29.01.1846 Kowalski Ludwik Roch 0,5 21.01.1846 Kowalski Jan 2 28.04.1842 Kowaluk Marianna 60 10.03.1843 Kozakiewicz Michał 28.10.1845 Kozik Józef 28 19.01.1842 Kozirowska Marianna 45 15.02.1843 Koztowska Dominika 56 10.10.1846 Krajewska Tekla 50 16.05.1848 Kreczmer Konstanty 80 29.04.1841 Krytowicz Wawrzyniec 60 14.01.1845 Krzanowski Augustyn 22 06.03.1848 Krzywicka Antonina 41 09.07.1842 Krzyżanowska Eugenia Franciszka 41 17.07.1842 Kucharski Teodor 43 27.10.1846 Kuczkowska Magdalena 8 26.04.1841 Kuczkowski Teofil 1 23.07.1840 Kulmanowski Domik 4 16.06.1842 Kurowska Antonina 61 6.11.1846 Kuruk Antoni 14 18.02.1840 Kwasieborski Józef 42 13.04.1848 Kwiatkowska Matylda Justyna 1 23.02.1842 Kwiatkowska Matylda Justyna 1 21.02.1841 Kwiatkowski Wojciech 50 18.02.1841 Kędzierska Marianna 72 02.01.1848 Lakowski Wojciech 2 21.05.1842 Laskowska Julianna 17 24.08.1840 Laskowski Antoni 4 22.01.1841 Laskowski Aleksander 1 07.03.1841 Lechtański Bronisław 10 m. 24.02.1841 Leczowiecki Walenty 46 18.11.1841 Leszczyńska Franciszka 95 14.07.1842 Leszczyńska Sabina 12 d. 01.03.1841 Lewandowska Rozalia 78 29.08.1846 Lewandowski Ignacy 54 04.09.1845 Lewandowski Antoni 1 10.05.1841 Lewicka Elźbieta 18 13.09.1842 Lewicki Wincenty 1 16.05.1848 Lewiński Jan 56 06.04.1842 Lichtański Kazimierz 38 18.01.1848 Lipkowska Marianna 55 13.09.1846 Lisikowska Wiktoria 15 22.05.1845

HISTORIA Każda witryna ma swoją historię, a odwiedzający chcą poznać Twoją. Ta przestrzeń to świetna okazja, aby przekazać pełne informacje o tym, kim jesteś i co ma do zaoferowania Twoja witryna. Kliknij dwukrotnie pole tekstowe, aby rozpocząć edycję treści i pamiętaj o dodaniu wszystkich istotnych informacji, które mają być znane odwiedzającym witrynę. Jeśli prowadzisz firmę, opowiedz o swoich początkach i podziel się swoją zawodową drogą. Wyjaśnij swoje podstawowe wartości, zaangażowanie wobec klientów i sposób, w jaki wyróżniasz się z tłumu. Dodaj zdjęcie, galerię lub film, aby zwiększyć zaangażowanie. Pobierz CV POCZĄTKI CMENTARZA Dokumentalna historia cmentarza w Jarowicy rozpoczyna się w 1802 r. w związku z likwidacją przez władze rosyjskie innego cmentarza katolickiego w pobliżu klasztoru bernardynów. Część pochówków została przeniesiona, reszta prawdopodobnie zniszczona. W 1807 r. cmentarz katolicki pojawia się po raz pierwszy na szczegółowym planie Łucka i okolic. Co ciekawe, dom stróża był już zbudowany, teren był ogrodzony i obsadzony drzewami, a wokół było czyste pole. Być może w momencie przenoszenia pochówków był to już czynny cmentarz. CMENTARZ NA PLANACH MIASTA Ze względu na znaczną odległość od granic miasta łucki cmentarz katolicki często nie jest ujęty w planach miejskich pierwszej połowy XIX wieku. A jeśli Jarowica i cmentarz są oznaczone, to niezbyt szczegółowo. Tak, na planie z 1837 r. cmentarz jest tylko prowizorycznie oznaczony krzyżami. Do artykułu „Łuck i ego drevnosti” opublikowanego w 1850 r. w „Vremennyk Moskovskoho obshcham istorii y drevnoesty rossicki” (Vremennyk Moskovskoho obshcham istorii y drevnoeste rossiyskie) Persztejn Aleksiej dodaje plan Łucka i jego okolic, m.in. z zaznaczonym cmentarzem katolickim. Znany od tamtych lat inny plan opublikował w 1922 roku Voynich Adam. Ciekawostką jest, że na cmentarzu zaznaczona jest kaplica, a obok cmentarza widnieje autorska adnotacja: „Cmentarz katolicki został przeniesiony w 1802 r. z bernardynów”. W latach 60. XIX w. władze miejskie pracowały nad pierwszym generalnym planem Łucka, według którego miasto miało się rozwijać w kolejnych latach lub dziesięcioleciach. Zgodnie z tym planem, zatwierdzonym w 1869 r., miasto rozszerzało się na południe w kierunku wsi Jarowica, gdzie znajdował się nasz cmentarz. W tym samym czasie część gruntów należących do mieszkańców wsi Jarowicy i Sekyrycze, dawny klasztor Brygidek, puste pola niczyje i teren wałów artyleryjskich przeszła w posiadanie departamentu wojskowego. CMENTARZ Z KONIEC XIX WIEKU Na północ od cmentarza w latach 1870-90 wybudowano kilka budynków dla potrzeb 43 Ochockiego Pułku Piechoty, a później 11 Pułku Ochockiego. Na południe od cmentarza odbywały się ćwiczenia wojskowe. Stąd miejsce, w którym wojsko rozłożyło obozy, otrzymało nazwę „Na obozie”, od której pochodzi dzisiejsza ulica. W 1885 r. w miejsce wspomnianej drewnianej kaplicy wybudowano nową. Do dziś możemy oglądać ten budynek, w stylu klasycystycznym z elementami barokowymi, z pewnymi zmianami. Obok kaplicy znajdowała się dzwonnica, wybudowano też bramę cmentarną. Niestety ani brama, ani dzwonnica nie przetrwały i zostały zniszczone we wczesnych latach sowieckich. Wzrost liczby ludności miejskiej i zakaz rozbudowy sieci parafii katolickich spowodowały, że cmentarz szybko zapełnił się nowymi pochówkami. Pod koniec lat 90. XIX w. doszło do poważnego sporu o teren, w trakcie którego wyszło na jaw, że opiekunowie cmentarza regularnie go nielegalnie powiększali. Powierzchnia nekropolii w 1869 roku wynosiła więc 4660 m2, a według pomiarów z lat 1876, 1897 i 1897 wzrosła odpowiednio do 6614, 6887 i 7818 m2. Wojsko zażądało zwrotu swojej ziemi, katolicy powiedzieli, że nie powiększają cmentarza, a jedynie odgradzają pochówki samobójców, bo groby tych ostatnich są ciągle niszczone, a ziemia wydaje się im dana przez miasto, ale władze Łucka zdystansowały się od tego tematu. W związku z tą sytuacją Generalny Gubernator zaproponował miastu przeznaczenie nowej działki pod założenie nowego cmentarza katolickiego, dekanat łucki poparł ten pomysł i poprosił o działkę o powierzchni 6400 m2, powołując się na fakt, że parafia liczy 6000 parafian, z których co roku umiera około 200 osób. Władze miasta odpowiedziały jedynie, że nie mogą zapewnić niezbędnej działki. Wspomniano, że podczas tych arbitralnych rozbudów zbudowano nowe ogrodzenie cmentarne (w nowych granicach), a dozorca zbudował stodołę w pobliżu swojego domu i założył ogródek warzywny. PIERWSZA WOJNA SWIATOWA W czasie I wojny światowej Łuck znajdował się pod okupacją austriacką. Był to pozytywny czas dla łuckich katolików, gdyż udało im się w końcu uzyskać pozwolenie na powiększenie cmentarza. Również za wschodnim murem urządzono później niemiecki cmentarz wojskowy. Był dość mały i nie występuje osobno na planach. Nieco później, po wojnie polsko-bolszewickiej, od strony południowej pochowano także polskich żołnierzy. OKRES MIĘDZYWOJENNY Już w okresie, gdy Łuck był częścią II Rzeczypospolitej, przeniesiono z okolicznych pochówków polskich żołnierzy, postawiono nowe krzyże i utworzono tu pełnoprawny sektor dla wojska. Cmentarz cywilny zostaje poszerzony na wschód od sektorów wojskowych i tym samym powstaje podział na Cmentarze Stare, Wojskowe i Nowe. Wraz z rozwojem miasta w okresie międzywojennym cmentarz katolicki wszedł w granice miasta. Okoliczne tereny są zagospodarowywane, powstają kolonie rządowe, oficerskie i lotnicze, budowany jest stadion, państwowe gimnazjum, lotnisko itp. Wzrost liczby ludności Łucka oraz okolicznych wsi i kolonii znajduje odzwierciedlenie także w obszarze cmentarza zajmowanym przez pochówki. Tak więc w latach 1920-1939 tylko cywile pochowano około 4000 osób. DRUGA WOJNA ŚWIATOWA Wraz z początkiem wojny zwiększyła się również liczba pochowanych na cmentarzu osób ze względu na pochówki żołnierzy Armii II RP, w szczególności lotników. Władze sowieckie, które we wrześniu 1939 r. okupowały Łuck, w końcu podjęły dość dotkliwą w mieście kwestię cmentarzy. Pod koniec 1940 r. łączna powierzchnia łuckich cmentarzy wynosiła 16,32 ha, z czego tylko 4,67 ha było wolnych pod nowe pochówki. Jeśli chodzi o cmentarz czysto katolicki, jego powierzchnia wynosiła 5,1665 ha, z czego około 2 ha było wolnych. Wraz z początkiem wojny niemiecko-sowieckiej nowy okupant poruszył również kwestię złego stanu austriackich i niemieckich pomników wojennych z I wojny światowej. Ten ostatni znajdował się właśnie na cmentarzu katolickim i prawdopodobnie władze miasta nie zajmowały się nim od wielu lat. Przywrócono go do stanu właściwego, ale nie znajdujemy żadnych innych informacji na jego temat. LATA POWOJENNE Już podczas ofensywy wojsk radzieckich na początku 1944 r. na cmentarzu zaczęto chować żołnierzy radzieckich. Na ogół ich groby były rozsiane po całym mieście i jego okolicach. Po wojnie we wschodniej części cmentarza stanął pierwszy pomnik poświęcony żołnierzom radzieckim. Proces ponownego pochówku przebiegał dość wolno, a samo Miejsce Pamięci zaczęło zarastać. Mieszczanie nie byli jeszcze tak rozgarnięci ideowo, jak życzyła sobie władza. Później jednak miejsce to zostało zajęte, pomnik żołnierza radzieckiego, wieczny płomień, a groby przesunięto i uszlachetniono. A sam cmentarz został przekształcony w zwykły cmentarz miejski, znosząc jego element religijny. Oprócz osobnego cmentarza, w 1946 r. katolicy stracili także swój główny kościół, kościół św. Piotra i Pawła. Kaplica cmentarna musiała zostać przekształcona w zwykły kościół parafialny, który funkcjonował do 1960 roku. Następnie zlikwidowano gminę katolicką, a kaplicę i inne budynki na terenie cmentarza przekazano zarządowi apteki. W wyniku repatriacji liczba Polaków-katolików w Łucku znacznie się zmniejszyła, co doprowadziło do częściowego stopniowego spadku liczby pochówków na cmentarzu. Po prostu nie było nikogo, kto by zaopiekował się grobami. Miejscowe dzieci bawiły się w tym miejscu, młodzież szła tu pobyć sama, uliczni przestępcy i alkoholicy chowali różne rzeczy do grobów, kibice załatwiali się w przerwie meczu... 28 lutego 1975 r. w celu doprowadzenia go do należytego stanu komitet wykonawczy Rady Miejskiej w Łucku zezwolił zakładowi pogrzebowemu na usunięcie zniszczonych nagrobków, które mają ponad 30 lat i którymi nie zajmują się krewni. PAMIĄTKA WIECZNEJ CHWAŁY 15 stycznia 1976 r. podjęto decyzję o budowie Pomnika Wiecznej Chwały w miejscu masowych grobów żołnierzy radzieckich. Miejskie biuro pogrzebowe musiało zająć się rozbiórką nagrobków, o które nie zadbano oraz, według relacji bliskich, przeprowadzić ponowny pochówek. Decyzja ta została ogłoszona w radiu, jednak ze względu na bardzo krótki czas pomiędzy tą decyzją a zakończeniem Memoriału, tylko niewielka liczba grobów została przeniesiona na cmentarz miejski we wsi Garazja. Wiele nagrobków zostało zniszczonych, niektóre zostały skradzione i ponownie wykorzystane do innych pochówków. Kości pochowanych tu katolików wciąż leżą w ziemi. 29 października 1976 r., dla uczczenia 60. rocznicy Rewolucji Październikowej, w Łucku otwarto Pomnik Wiecznej Chwały. W otwarciu wzięli udział urzędnicy państwowi z Kijowa, lokalne rady regionalne i miejskie, goście z Polski, autorzy projektu M.K. Wroński i V.G. Hnezdilov, żołnierze łuckiego garnizonu i setki ludzi. Wieczny Płomień został specjalnie przywieziony z twierdzy w Brześciu (Białoruś) przez Bohatera ZSRR L.G. Złapany Wszystko odbywało się w duchu tamtych czasów, przy pochwałach dla wojska i partii, przy głośnych przemówieniach o pamięci, przy żołnierskich melodiach i hymnie ZSRR. Od tego samego dnia przy wiecznym ogniu zaczęła działać Placówka nr 1, a samo Miejsce Pamięci zajmuje eksponowane miejsce w przestrzeni miasta. Kompleks otrzymuje status zabytku o znaczeniu krajowym, a także zabytku botanicznego o znaczeniu lokalnym. Call 123-456-7890 Email info@mojawitryna.com Śledzić

„Krótki, ale przemyślany spacer po cmentarzu wystarczy, aby nauczyć nas więcej niż całej filozofii świata w ciągu całego życia”. Giannis Delimitsos KATOLICKI CMENTARZ. Zlikwidowany w 1976 r. cmentarz katolicki, na którym znajduje się od ponad półtora wieku pochowano miejscowych katolików KONTYNUOWAĆ INDEKS Analizujemy różne źródła w celu ustalenia nazwisk pochowanych na terenie dawnego cmentarza i dzisiejszego Miejsca Pamięci. 2984 Nazwy Do bazy dołączyli katolicy, polscy i radzieccy żołnierze 10 lata Analizie poddano zapisy z ksiąg metrykalnych parafii rzymskokatolickiej w Łucku 1359 Nazwisko Znaleziono w bazie danych pochowanych Miłość i groby w 1922 roku Cmentarz katolicki 15 lut 2023 Memoriał wiecznej chwały na zdjęciach z lat 80 Spomnienia i wywiady 15 lut 2023 Wspomnienia: Chrzest oraz gry na cmentarzu Cmentarz katolicki 15 lut 2023 Łucka poezja o cmentarzu Cmentarz katolicki 15 lut 2023 GALERIA

Index - Katoliccy 1860-1869 Nazwisko Imię Wiek / Data urodzenia Data zgonu