Na początku 1944 r., w czasie ofensywy wojsk radzieckich, na cmentarzu zaczęto chować żołnierzy radzieckich. Na ogół ich groby były rozsiane po całym mieście i jego okolicach. Po wojnie pierwsze masowe groby urządzono we wschodniej części cmentarza. Proces ponownego pochówku przebiegał dość słabo, a same groby zaczęły zarastać. Mieszczanie nie byli jeszcze tak obeznani ideologicznie, jak chciały władze sowieckie. Później jednak miejsce to zajęto, postawiono pomnik żołnierza radzieckiego, płomień wieczny, groby przeniesiono i uszlachetniono, czyli powstał pierwszy Pomnik poświęcony żołnierzom radzieckim. Tymczasem cmentarz katolicki, we wschodniej części którego znajdowały się te pochówki,   został przekształcony w zwykły cmentarz miejski, znoszący jego element religijny.